Przyczyną rozpadu jest powstawanie przy powolnym ostyganiu żużli odmiany tzw. oliwinu wapiennego, lub orfokrzemianu wapnia powodującej rozsadzanie masy żużla na skutek zwiększenia się objętości tej odmiany. Laboratoryjnie rozkład wapniowy ustala się za pomocą analizy chemicznej wskazującej na przekroczenie dopuszczalnej granicy zawartości CaiO (powyżej 45%). W laboratoriach ruchowych pada się wygląd próbki zastygłego żużla w promieniach ultrafioletowych lampy kwarcowej. Obecność plamek i punktów barwnych na tle jednorodnie zabarwionej powierzchni stwierdza skłonność żużli do rozpadu. Również przy autoklawizacji pod ciśnieniem 1,5 -7- 2 atn żużel w ciągu 40 -7- 50 minut skłonny do rozpadu wapniowego, ulega spękaniu, rozpada się. Rozpad żelazowy Żużel wielkopiecowy o dużej zawartości FeS ulega pod wpływem wilgoci, rozpadowi żelazowemu na skutek wytwarzania się Fe(OH)s 1), co powoduje znaczne zwiększenie objętości (o 38%) i rozsadzenie masy żużla. Badanie na rozpad żelazowy polega na zanurzeniu kilku kawałków żużla do wody destylowanej na 48 godzin i sprawdzeniu czy próbki wykazują ślady zmian objętościowych. [przypisy: szambo Depaletyzatoryowe, deski elewacyjne, Depaletyzatory ]
Powiązane tematy z artykułem: Depaletyzatory deski elewacyjne szambo betonowe